همکاری در تولید محصولات کشاورزی و صنایع وابسته

ایران توانایی صادرات محصولات کشاورزی و فرآورده‌های غذایی را دارد. کوبا نیاز به تکنولوژی‌های نوین و سرمایه‌گذاری در این بخش دارد. در جدول زیر عناوین اولویت‌دار شناسایی شده در مورد پتانسیلهای همکاری ایران و کوبا در حوزه صنعت کشاورزی و صنایع وابسته ارائه شده است. در ادامه به تشریح این عناوین پرداخته شده است.

اولویت‌های ایران در زمینه مشارکت و همکاری با کوبا در تولید محصولات کشاورزی و صنایع وابسته
تجهیزات و فناوری	توسعه زنجیره تأمین	هدایت شرکتهای دانش بنیان حوزه کشاورزی
بهینه سازی منابع آب	توسعه زیرساخت های تحقیق و توسعه	همکاری در زمینه انتقال دانش فنی
توسعه تولید پایدار	توسعه کشاورزی دیجیتال	سرمایه‌گذاری مشترک
توسعه بازارهای صادراتی	توسعه صنایع وابسته به کشاورزی
توسعه زیرساخت ها لجستیک	توسعه کسب و کار های اجتماعی

الف- تجهیزات و فناوری

همکاری در توسعه و تولید تجهیزات، ماشین آلات و فناوری های نوین برای صنایع کشاورزی می تواند بهبود عملکرد و بهینه سازی فرآیندهای تولید را تسهیل کند. مثلاً، توسعه سامانه های هوشمند کشاورزی، سیستم های نظارت و کنترل خودکار، سنسورهای هوشمند و استفاده از روبات ها.

ب – بهینه سازی منابع آب

همکاری در تحقیق و توسعه فناوری های مربوط به بهینه سازی مصرف آب در کشاورزی می تواند به حفظ منابع آب و کاهش هدر رفت آنها کمک کند. مثلاً، توسعه روش های آبیاری نوین مانند آبیاری تحت فشار، آبیاری قطره ای و استفاده از سیستم های جمع آوری و استفاده مجدد آب.

پ – توسعه تولید پایدار

همکاری در توسعه روش ها و فناوری های مربوط به کشاورزی پایدار و محافظت از محیط زیست می تواند باعث کاهش آلودگی محیط زیست، حفظ تنوع زیستی و کاهش استفاده از مواد شیمیایی ضار شود. مثلاً، استفاده از روش های کشاورزی زیستی، مدیریت منابع طبیعی بهینه و استفاده از سیستم های انرژی تجدیدپذیر.

ت – توسعه بازارهای صادراتی

همکاری در توسعه بازارهای صادراتی برای محصولات کشاورزی و صنایع وابسته می تواند به توسعه اقتصادی و ایجاد فرصت های شغلی مناسب کمک کند. مثلاً، ایجاد ارتباطات بازاریابی بین شرکت ها و کشاورزان، توسعه بسترهای صادراتی و فرهنگسازی برای استفاده از استانداردهای بین المللی، همچنین تسهیل تجارت و صادرات محصولات کشاورزی و صنایع غذایی از طریق کاهش تعرفه‌ها.

ث – توسعه زیرساخت‎ها لجستیک

همکاری در توسعه زیرساخت های مربوط به صنایع کشاورزی می تواند بهبود دسترسی به بازارها، تسهیل در لجستیک و حمل و نقل محصولات و کاهش هزینه های تولید را تسهیل کند. مثلاً، توسعه شبکه های حمل و نقل کشتیرانی دو کشور، ایجاد سیستم های انبارش و سردخانه ها.

ج – توسعه زنجیره تأمین

همکاری در بهبود و بهینه‎سازی زنجیره تأمین محصولات کشاورزی، از تولید تا توزیع و بازاریابی، می تواند به افزایش کیفیت و ارزش افزوده محصولات کمک کند. مثلاً، توسعه شبکه های توزیع موثر، استفاده از فناوری های ارتباطی برای پیگیری و کنترل تولید و توزیع، ایجاد مکانیزم های تضمین کیفیت و ایجاد برندهای ملی و بین المللی.

چ – توسعه زیرساخت های تحقیق و توسعه

همکاری در توسعه زیرساخت های مربوط به تحقیق و توسعه در حوزه کشاورزی می تواند به ارتقای سطح دانش و فناوری و افزایش قدرت رقابتی صنعت کمک کند. همچنین همکاری در زمینه تحقیق و توسعه محصولات کشاورزی سازگار با آب و هوا و شرایط خاک دو کشور. مثلاً، توسعه مراکز تحقیق و توسعه، تشکیل همکاری های دانشگاهی-صنعتی، تسهیل فرآیند انتقال فناوری و تسهیل دسترسی به منابع مالی.

ح – توسعه کشاورزی دیجیتال

همکاری در توسعه فناوری‎های مربوط به کشاورزی دیجیتال به بهبود مدیریت تولید، کاهش هزینه ها و افزایش بهره‎وری کمک می‎کند. مواردی مانند، سامانه های مدیریت محصول، مانیتورینگ دقیق و آنالیز داده‎ها، کشت هوشمند و فناوری‌های ابری.

خ – توسعه صنایع وابسته به کشاورزی

همکاری در توسعه صنایع وابسته به کشاورزی می تواند به تنوع سازی اقتصادی و افزایش ارزش افزوده صنعت کمک کند. مثلاً، توسعه صنایع فرآوری محصولات کشاورزی، تولید کود و سموم آلی، تولید محصولات غذایی با ارزش افزوده بالا، تولید علوفه و توسعه صنایع مرتبط با کشتارگاه ها و پرورش دام.

د – توسعه کسب و کارهای اجتماعی

همکاری در توسعه کسب و کار های اجتماعی مرتبط با حوزه کشاورزی می تواند به توسعه پایدار و نیل به اهداف اجتماعی و محیط زیستی کمک کند. این توسعه می تواند به ارتقای سطح زندگی کشاورزان، بهبود امنیت غذایی، حفظ تنوع زیستی و حفظ منابع طبیعی کمک کند. به عنوان مثال، با همکاری در توسعه کشاورزی ارگانیک، می توان به حفظ تنوع زیستی و جلوگیری از استفاده از سموم شیمیایی در کشاورزی کمک کرد. همچنین، با ارائه آموزش های فنی به کشاورزان، می توان به بهبود عملکرد و عایدی اقتصادی آنها کمک کرد. در نتیجه، توسعه کسب و کارهای اجتماعی مرتبط با حوزه کشاورزی می تواند به توسعه پایدار و نیل به اهداف اجتماعی و محیط زیستی کمک کند. مواردی مانند تشکیل شرکت‌های تعاونی کشاورزی که مالکیت آنها در اختیار خود کشاورزان باشد باعث توانمندسازی کشاورزان و افزایش درآمد آنها می‌شود. همچنین راه‌اندازی کسب ‌و کارهای استارتاپی مبتنی بر فناوری برای ارائه خدمات به کشاورزان مانند بازاریابی محصولات، دسترسی به اطلاعات بازار و قیمت‌گذاری، و ارائه خدمات مشاوره‌ای مفید است. سرمایه‌گذاری در زنجیره ارزش کشاورزی از تولید تا مصرف و ایجاد اشتغال در زمینه فرآوری، بسته‌بندی و صادرات محصولات کشاورزی نیز از جمله موارد مرتبط با این بخش می‏باشد. بعلاوه حمایت از کشاورزی پایدار و ارگانیک توسط دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد سبب جلب مشارکت بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری در این زمینه می‌شود.

ذ – هدایت شرکتهای دانش بنیان حوزه کشاورزی

برقراری ارتباط با شرکت‌های دانش‌بنیان ایرانی و استارتاپ‌های فعال در حوزه کشاورزی و تعریف پروژه های کاربردی برای عرضه در بازار کشاورزی کوبا به عنوان یک راهکار یشنهاد می‌شود. همچنین همکاری مراکز رشد، پارک‌های علم و فناوری و دانشگاه‌ها برای تحقیق و توسعه محصولات و فرایندهای نوین کشاورزی در کوبا سبب حمایت از طرح‌ها و استارتاپ‌هایی است که به دنبال بهبود بهره‌وری و افزایش تولید در بخش کشاورزی هستند.

ر – همکاری در زمینه انتقال دانش فنی

همکاری در زمینه انتقال دانش فنی و فناوری‌های نوین کشاورزی از جمله سیستم‌های آبیاری تحت فشار، گلخانه‌های مدرن، و اصلاح نژاد دام و طیور، تبادل اطلاعات و دانش فنی در حوزه مدیریت منابع آب و خاک، مقابله با آفات و بیماری‌های گیاهی، در ضمن همکاری‌های علمی بین مراکز و مؤسسات تحقیقات کشاورزی دو کشور می تواند زمینه ساز انتقال دانش فنی کشاورزی بین آنها باشد.

ز- سرمایه‌گذاری مشترک

سرمایه‌گذاری مشترک در طرح‌های توسعه کشاورزی از جمله گلخانه‌ها، مزارع پرورش طیور، واحدهای فرآوری محصولات کشاورزی و غذایی.

برآورده سازی الزامات و ملاحظات توسعه و تقویت همکاری ایران و کوبا در زمینه تولید محصولات کشاورزی و صنایع وابسته، معطوف به موارد زیر است.

• برقراری تفاهم‌نامه‌های همکاری بلندمدت در زمینه‌های مختلف کشاورزی مانند تحقیق و توسعه، انتقال دانش فنی، آموزش نیروی انسانی، سرمایه‌گذاری مشترک و غیره
  • تسهیل صدور ویزا و اعطای اقامت به کارشناسان و متخصصان دو کشور برای انتقال دانش فنی و تجربیات
  • برگزاری نمایشگاه‌ها و همایش‌های تخصصی مشترک در حوزه کشاورزی
  • ایجاد مناطق آزاد تجاری مشترک جهت تسهیل صادرات و واردات محصولات کشاورزی
  • هماهنگ‌سازی استانداردها و قوانین به منظور تسهیل تجارت و جلوگیری از موانع غیرفنی
  • اعطای تسهیلات بانکی و مالیاتی به شرکت‌های دو کشور برای سرمایه‌گذاری مشترک